piątek 29 Mar 2024
  • default style
  • red style
  • blue style
  • Increase font size
  • Default font size
  • Decrease font size
  • Narrow screen resolution
  • Wide screen resolution
  • Wide screen resolution

Msza św. o pokój serca i za nieuleczalnie chorych za wstawiennictwem świętych Karmelu.
3. środa miesiąca, godz. 18:00 Zapraszamy!
Sanktuarium św. Józefa oo. Karmelitów, Wzgórze św. Wojciecha w Poznaniu

Jestem bardzo zadowolony ... Zakończyła się II edycja Kursu Opieki Duszpasterskiej
środa, 11 listopada 2015 10:33

Zajęcia z opieki pielęgniarskiej nad chorymi, które były dopełnieniem II Kursu Opieki Duszpasterskiej, zakończyły cykl 6 tegorocznych spotkań kursowych we wtorki od 29. września do 10. listopada.

Aby Kurs wydał oczekiwane owoce zapraszamy wszystkich uczestników obu edycji kursu oraz wszystkich członków Niewidzialnego Klasztoru do odprawienia rekolekcji Niewidzialnego Klasztoru św. Jana Pawła II:

Duchowość świętych Karmelu pomocą na drodze zawierzenia i ofiarowania

w dniach 27-29.11. w Gnieźnie pod kierownictwem o.Wojciecha. Zgłoszenia mailem do 16.11. na adres Adres poczty elektronicznej jest chroniony przed robotami spamującymi. W przeglądarce musi być włączona obsługa JavaScript, żeby go zobaczyć. .

Poniżej publikujemy wrażenia z kursu pisane z punktu widzenia organizatora. Zachęcamy uczestników do przesyłania swoich opinii i wrażeń z kursu na powyższy adres maila.

Przemyślenia organizatora

Jestem bardzo zadowolony z przebiegu tegorocznego kursu. Tak jak poprzednio - zgłosiło się około 100 osób, ale zamknęliśmy zapisy na 70, aby mogli wygodnie siedzieć przy ławkach. W tym roku udało nam się poukładać poszczególne wykłady w odpowiedniej kolejności, tak aby od ogółu można było dojść do szczegółowych zagadnień.

Wprowadziliśmy uczestników w tematykę poprzez przedstawienie idei Niewidzialnego Klasztoru oraz omówienie tego, z czego składa się opieka holistyczna i jak ważna jest komunikacja interpersonalna. Kolejne spotkanie poruszało temat psychologicznych aspektów choroby przewlekłej, wsparcia u kresu życia oraz w żałobie. Żałuję, że tak wyczerpująco na temat psychiki osoby chorej nie mówiono na studiach medycznych. Tydzień później bardzo dokładnie przeanalizowaliśmy różne fragmenty Pisma Świętego i innych dokumentów Kościoła mówiących o chrześcijańskim sensie cierpienia i śmierci, a także zapoznaliśmy się z literaturą opisującą duchowe potrzeby chorych. Na następnych zajęciach przyjrzeliśmy się tematowi śmierci od innej strony - filozoficznej i temu, jak wielkie umysły interpretowały ją przez wieki. Tego samego dnia pewien czcigodny kapłan z Warszawy zaprezentował przykład działania zespołu w szpitalu.


Przedostatnie zajęcia były niezwykle barwne - przedstawiciel rodziny Bonifraterskiej z Krakowa bardzo dokładnie omówił historię powstawania zespołowej opieki duszpasterskiej w Polsce oraz, co niezwykle trudne i ważne, jej prawne uwarunkowania. Kolejna wykładowczyni przedstawiła praktyczne wskazówki zakładania podobnych grup, ale tym razem przy parafiach. Jej cenne przemyślenia przeplatały się z niezwykle radosnymi przypowieściami. Podobnie pozytywna była prezentacja działań zespołu działającego w niedalekim od Poznania Marysinie. Na koniec kursu odwiedził nas ksiądz biskup, który nie opuścił okazji zagrzania uczestników do tego, aby nie szczędzili swoich sił na wspieranie chorych w nadchodzącym wielkimi krokami Roku Miłosierdzia. Natomiast przeor Karmelitów zogniskował problem różnych doświadczeń przeżywania cierpienia w osobach św. Teresy z Lisieux i jej, niedawno kanonizowanego, ojca.

 

Szczególnie cieszy mnie to, że uczestnicy brali bardzo aktywny udział w zajęciach, poddawali niektóre twierdzenia wykładowców w wątpliwość, dzielili się swoimi problemami napotykanymi w czasie opieki nad chorymi. Kilkanaście osób zgłosiło się do wolontariatu w szpitalnym zespole. Także od nich wyszła potrzeba zorganizowania dodatkowego, siódmego spotkania. Miało formę warsztatową - pewna uczynna pielęgniarka poświęciła swój czas aby nauczyć uczestników najbardziej podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Jest to dla mnie bardzo ważny sygnał - myślę, że od teraz co roku takie zajęcia będą częścią kursu. Jedna uczestniczka powiedziała, że jeśli w parafii mają działać zespoły, to muszą zacząć od tego. Od nauczenia, czy czasami nawet wyręczenia, rodziny w takich czynnościach jak: zmiana prześcieradła czy pampersa u osoby niesamodzielnej.

 







Licznik odwiedzin

Dzisiaj1
Wczoraj45
Wizyt w tygodniu165
Wizyt w miesiącu1277
Łącznie wizyt196698

VCNT - Visitorcounter